Filmy sowa, taniec

Historia o dziwnym młodzieńcu Bulcsu, jego sympatycznych kolegach, konkurencji wśród kanarów, pogoni wzdłuż torów... A zarazem historia miłosna.

Harry Potter na tropie tajemnicy największego ze swoich wrogów, Lorda Voldemorta. Wyrusza w podróż pełną niebezpieczeństw, aby znaleźć pozostałe horkruksy - przedmioty zapewniających nieśmiertelność.

Zawsze uśmiechnięta Poppy ma 30 lat, nie do końca ustabilizowaną orientację seksualną, ogromną ciekawość świata i jak mało kto kocha ludzi. Jej pozytywnego myślenia nie jest w stanie zmienić brak partnera i pieniędzy. Nawet sfrustrowany, krzykliwy instruktor prawa jazdy, z pretensjami do całego świata, nie ma na nią haka.

O północy w mrocznej, cmentarnej scenerii, zilustrowanej preludium w wykonaniu przelatujących nietoperzy, wycia psów do księżyca i odgłosów walki dwóch kocurów, odbywa się makabryczno-groteskowy taniec kwartetu złożonego z czterech szkieletów, w którym okazują się zręcznymi i umiejętnymi tancerzami. Pląsy trwają aż do świtu zapowiedzianego przez pianie koguta, które zmusza tancerzy do powrotu do swych grobów.

Bogini Mari powierza Diabłu (Thierry Biscary) swoich dwóch synów, urodzonych przez śmiertelnego ojca, w celu ich edukacji. Kiedy osiągną pełnoletność, jeden, Mikelats (Lukas Hiriart), postanawia zostać z mistrzem, podczas gdy drugi, Atarrabi (Saia Hiriart), ucieka.

Różnorodne ptactwo porusza się w takt popularnych, tanecznych fragmentów muzyki klasycznej, każde zgodnie ze swoim gatunkiem – pływając (łabędzie), dostojnie krocząc i prezentując swoje piękne upierzenie (paw), biegając za pożywieniem wzdłuż pnia drzewa (dzięcioł), względnie tworząc ospały, stacjonarny chórek (ptaki nocne, sowy, które przedwcześnie zbudzono ze snu). Ptaki spędzają mile dzień, tańcząc i śpiewając, do czego przygrywają im lirogony na swoich osobliwie wygiętych ogonach w kształcie harf. Gąsienica, niedoszły obiad dzięcioła, unika jego dziobu, za to trafia na podwórko między ptactwo domowe, gdzie staje się obiektem polowania stadka piskląt pod przewodnictwem matki, kwoki. Kurczęta zajęte ściganiem sprytnie wymykającego się robaka, nie zauważają nadciągającego niebezpieczeństwa – krążącego nad ich głowami jastrzębia chwytającego w szpony jedno z tych piskląt, które nie zdążyły się przed nim ukryć. Mniejsze lotne ptaki formują szwadron i ruszają na ratunek nieostrożnemu kurczakowi. Po zaciętej walce jastrząb w końcu opada z sił i… z piór i wypuszcza pisklę, które trafia z powrotem na podwórko, przerywając donośny lament opłakujących go kur. Ocalenie pisklęcia zostaje uczczone wspólnym tańcem ptaków leśnych i domowych.